Op 8 oktober 1976 krijgen de Sex Pistols hun eerste platencontract en breken ze meteen door met hun eerste single “Anarchy in the UK”. Zelf ben ik 14 en hang rond in alternatieve cafés. (Mijn god, wat een mooie en zorgeloze tijd.) Op 26 mei 2022 laten we onze QR-code scannen en betreden we het terrein waar het festival Clamotte Rock van start zal gaan. De 150-jarige Koninklijke Fanfare Sint-Pieter uit het plaatselijke Herenthout, treedt er op met punkband The Priceduifkes (a trip down memory lane).

Muzikanten betreden de bühne in de kleurrijke grote festivaltent en oogsten meteen applaus. De toon is gezet. Met 56 mensen zal er geperformd worden en dat is inclusief het jeugdensemble JOLO dat staat voor “Jong, origineel leuk orkest”. De vereniging bestaat dit jaar 150 jaar en neemt in haar totaliteit deel aan dit gedurfd initiatief, waarmee ze een nominatie voor de VLAMO Award 2022 in de wacht sleepten.

Onder leiding van dirigent Jochen Van Laere en met begeleiding van een gitarist van de punkband, brengen ze het werk “Sorry” (een compositie van Kyteman). En wauw, wat een fantastisch werk met op de bugel solist Jonas Van Hoeydonck. Jonas is freelance trompettist en lid van de jubilerende fanfare. Het werk staat als een huis, de solo is virtuoos en bouwt op naar een climax. De fanfare grijpt de rock publiek meteen bij de ballen en toont hen wat een fanfare is, wat die kan en hoe die klinkt. Het is meteen raak, komt rechtstreeks binnen en bezorgt iedere toehoorder kippenvel!

Het publiek reageert enthousiast wanneer de punkmuzikanten het podium opkomen. Hier staat iets te gebeuren waar iedereen naar uitkijkt. Daar gaan we, de energie spat ervan af en wordt richting publiek geprojecteerd. Er is geen houden meer aan: de fanfaremuzikanten geven zich ten volle, als ze dit maar kunnen aanhouden tot het einde?

Dirigent Jochen leidt hen, draagt hen doorheen de uitzonderlijke prestatie. Zijn energie werkt inspirerend en houdt aan tot en met de laatste noot.

Muzikanten communiceren muzikaal met het publiek dat zich niet onbetuigd laat. Bij sommige passages komt de fanfare beter uit de verf dan bij andere. De saxen zijn moeilijk hoorbaar en wij hebben de indruk dat er met het paviljoen nog dichter bij de microfoons gespeeld mocht worden. Toegegeven, dit is geen evident opzet, nooit eerder gezien noch vertoond. De eer voor het brengen van een bisnummer valt te beurt aan de fanfare die er zelf niet genoeg van krijgt. Het optreden eindigt op dezelfde manier als het begon: met “Sorry” en virtuoos Jonas op bugel.

Op Clamotte Rock nam deze fanfare de uitdaging aan en traden de muzikanten uit hun comfortzone. Tomeloze inzet, rechtstaand, inclusief wiegende sousafoons, omhooggestoken tuba’s, handgeklap, synchrone bewegingen bij de bugels en trompetten en jonge kinderen die de tijd van hun leven beleefden. (Mijn inziens zal de adrenaline nog lang in de aderen van elke muzikant gestroomd hebben.) De organisatie van het festival dat 25 jaar bestaat, heeft nog nooit zoveel volk op de openingsdag mogen ontvangen.

KF Sint-Pieter heeft het slim aangepakt en toonde met het openingsnummer waarvoor een fanfare staat. Weg vooroordelen, clichés of miscommunicatie. (Dit alleen al is bijzonder waardevol.) Dit optreden zindert na, hier zal men nog jaren van spreken!

Tekst & foto’s: Geert Vanmaeckelberghe